کشف تاریخی زیر یک مسجدجامع نوشآباد آران و بيدگل
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۴۶۷۷۸
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، سرپرست هیأت گمانه زنی باستان شناختی در مسجد جامع نوش آباد شهرستان آران و بیدگل استان اصفهان، درباره این کشف تازه گفت: با استناد به کتاب تاریخ قم که حسن بن محمد قمی آن را در سده چهارم هجری قمری نوشته، شهر نوش آباد را یکی از اکاسره (خسروهای) ساسانی ساخته، ضمن آن که ابن رسته در کتاب خود؛ الاعلاق النفیسه از نوش آباد به عنوان یکی از منزلگاههای میان ری و اصفهان در سده سوم هجری قمری نام برده، اما کهنترین بنای نوش آباد، مسجد جامع این شهر است که به دوره سلجوقی تعلق دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رضا نوری شادمهانی با این یادآوری که آگاهی درباره سدههای نخست اسلامی این شهر بسیار اندک است، افزود: به همین منظور برای آگاهی از تاریخ مسجد جامع، روند شکل گیری و توسعه تاریخی آن و تأسیس تاریخ استقرار در این شهر، پیشنهاد گمانه زنی باستان شناختی در کف ایوان شمالی، کف رواق غربی و جوار مناره سلجوقی ارایه شد که پس از موافقت پژوهشکده باستان شناسی و صدور مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، عملیات گمانه زنی آغاز شد.
این باستان شناس افزود: خوشبختانه پس از ایجاد و حفر گمانهها در مکانهای پیش گفته، به آثار درخور توجهی که عبارتند از کشف دیوار چینهای و آجری در گمانه یک، پدیدار شدن جرز خشتی، تنور و دیوار اندود شده با گچ در گمانه سه و به دست آمدن چاه تاریخی در گمانه دو، دست یافتیم.
سرپرست هیأت باستان شناسی همچنین این احتمال را مطرح کرد که وجود این بقایای معماری و شواهد باستان شناختی، چون قطعات سفال، شیشه و فلز حاکی از این است که در زیر مسجد کنونی بنا یا بناهای پیشاسلجوقی وجود دارند و در ادامه گفت: قطعه سفالها که برای گاه نگاری این مسجد بسیار ارزشمند هستند میتوان به قطعات سفال از نوع اسگرافیاتو (متعلق به قرن چهارم)، قطعات سفال متعلق به سدههای نخست اسلامی، دو قطعه سفال نوشته (استراکا) و یک قطعه سفال ساسانی اشاره کرد.
نوری شادمهانی با بیان این نکته که سفال نوشتهها عمدتا از محوطههای ساسانی و اشکانی به دست میآیند و کشف این دو قطعه سفال نوشته در گمانه سه مسجد جامع نوش آباد بسیار حائز اهمیت است افزود: امیدوارم بزودی با کمک افراد کتیبه خوان بتوانیم مضمون این سفال نوشتهها را رمزگشایی کنیم.
این باستان شناس گفت: پس از به پایان رسیدن عملیات میدانی گمانه زنی هیأت کاوش، مستندنگاری یافته، ترسیم فنی بقایای معماری، تحلیل و تفسیر شواهد باستان شناختی و در نهایت تدوین گزارش را آغاز خواهد کرد.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: باستان شناختی سفال نوشته مسجد جامع قطعه سفال گمانه زنی نوش آباد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۴۶۷۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشاورزی و سیستمهای آبیاری ایران باستان
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، ایرانیان باستان استاد کشاورزی و آبیاری بودند و از روشهای ابتکاری که واقعاً جلوتر از زمان خود بود بهره میبردند. ایرانیان با درک عمیقی که نسبت به سرزمین خود و ضربآهنگ طبیعت داشتند، به عنوان پیشگامان عرصه کشاورزی و آبیاری ظاهر شدند. زبردستی آنها در به کارگیری نیروی آب در تبدیل زمینهای بایر به مزارع حاصلخیز الهامبخش نسلهای مختلف بوده است. پیشرفتهای علمی ایرانیان باستان در کشاورزی و آبیاری واقعاً چشمگیر بود. روشهای نوآورانه و شیوههای کشاورزی پایدار آنها تا به امروز همچنان هدایتگر شیوههای کشاورزی بوده است.
سیستمهای نوآورانه آبیاری
ایرانیان باستان در حوزه آبیاری واقعاً از زمان خود جلوتر بودند و شاهد این مدعا سیستم قناتی است که نشاندهنده مهارت مهندسی قابل توجه آنهاست. قنات که در برخی مناطق به نام کاریز نیز شناخته میشود، شبکه ی پیچیده ای از کانالهای زیرزمینی بوده که برای انتقال موثر آب از چشمههای کوهستانی به مناطق کشاورزی استفاده میشده است. این راه حل ماهرانه به ایرانیان اجازه میداد تا بر چالشهای آب و هوای خشک و نیمه خشک غلبه کرده و زمینهای بایر و غیرمولد را به مناطق کشاورزی حاصلخیز تبدیل کنند.
ساخت و نگهداری قناتها مستلزم برنامهریزی دقیق و تلاش جمعی بود. برای شروع یک شفت عمودی از سطح به پایین تا سطح منبع آب حفر میشد. از این نقطه، یک تونل با شیب ملایم، اغلب به طول چندین کیلومتر، حفر میشد تا آب را به مقصد مورد نظر برساند. هر چند صد متر، شفتهای تهویه ای موسوم به شفتهای هوا حفر میشد تا ورود جریان هوای تازه را تضمین و به حذف رطوبت اضافی کمک کند. این شفتها کارهای تعمیر و نگهداری را نیز تسهیل میکرده اند.
یکی از جنبههای چشمگیرو قابل توجه قنات، توانایی آن در حفظ دمای نسبتاً ثابت و خنک در طول سال، محافظت از آب منتقلشده از تبخیر بیش از حد و حفظ آن در دمای مطلوب برای مصارف کشاورزی بود. همچنین، طبیعت زیرزمینی قناتها به محافظت از آب در برابر آلودگی احتمالی و خلوص آن برای مصرف و آبیاری نیز کمک میکرده است.
تناوب زراعی و حفاظت از خاک
ایرانیان باستان در شیوههای کشاورزی پایدار پیشگام بودند. آنها با شناخت اثرات مضر تک کشت بر سلامت خاک، روشهای نوآورانهای مانند تناوب زراعی را برای حفظ حاصلخیزی زمین خود اجرا کردند. در اصل، تناوب زراعی شامل کشت محصولات مختلف به روشی متوالی در یک مزرعه در فصول مختلف است. این کار ضمن جلوگیری از تخلیه مواد مغذی خاص خاک، تجمع آفات و بیماریها را کاهش میدهد. ایرانیان با چرخش کشت محصولات کشاورزی، سیستم کشاورزی متعادل تر و پایدارتری را تضمین کردند که در نهایت منجر به افزایش محصول و سلامت طولانی مدت خاک میشد.
به غیر از تناوب کشت، ایرانیان باستان ضرورت استفاده از مواد آلی مانند کود و کمپوست (پسماندهای آلی تجزیهشده) را نیز درک کرده و بر اهمیت پر کردن مواد مغذی خاک از طریق روشهای طبیعی تاکید داشتند نه اینکه صرفا به کودهای مصنوعی تکیه کنند. کود و کمپوست به عنوان منابع غنی از مواد آلی عمل کرده، فعالیت میکروبی سالم را در خاک، ترویج و به بازیافت مواد مغذی کمک میکنند. این عمل نه تنها حاصلخیزی خاک را افزایش میدهد، بلکه به حفظ زیست بوم کشاورزی مولد و انعطاف پذیر نیز کمک میکند.
از سوی دیگر، تاکید ایرانیان بر شیوههای کشاورزی پایدار فراتر از دستاوردهای مستقیم کشاورزی بود. آنها دریافتند حفاظت از خاک برای پایداری طولانی مدت فعالیتهای کشاورزی آنها ضروری است و با مراقبت از سلامت و حاصلخیزی خاک، اطمینان حاصل کردند که نسلهای آینده به زمینهای کشاورزی مولد دسترسی خواهند داشت. این رویکرد آینده نگرانه نشان دهنده احترام عمیق آنها به زمین و تعهدشان به حفظ آن برای استفاده در آینده است.
در یک زمینه گسترده تر، تعهد ایرانیهای باستان به شیوههای کشاورزی پایدار را میتوان به عنوان شاهدی بر رابطه هماهنگ آنها با طبیعت در نظر گرفت. آنها به جای بهره برداری از زمین برای منافع کوتاه مدت، درک ژرفی از فرآیندهای بوم شناختی، ایجاد و شیوههایی را اجرا کردند که هماهنگ با سیستمهای طبیعی کار میکرد. این رویکرد نه تنها حاصلخیزی کشاورزی آنها را حفظ ، بلکه به رفاه کلی جوامع آنها نیز کمک کرد.
کشاورزی پلکانی
زمین در ایران باستان همیشه هموار نبود، اما ایرانیان اجازه ندادند که چنین پدیده طبیعی مانع آنها شود! آنها شیبهای پلکانی (کرتهایی) را در دامنه تپهها ساختند تا سطوح صاف برای کشاورزی ایجاد کنند. این کار نه تنها از فرسایش خاک جلوگیری میکرد، بلکه از زمینهای زراعی محدود نیز به خوبی استفاده کرد و راه حل هوشمندانه آنها برای کشاورزی در زمینهای چالش برانگیز را به نمایش گذاشت.
انتهای پیام/